Hirek

Hirkowe ferie zimowe wypadły w tym roku na przełomie grudnia i stycznia, potem jeszcze spędził u nas jeden lutowy tydzień. Zajmowaliśmy się pieskiem, jak potrafiliśmy. Dbałam o dobre jedzonko i o to, by psina się wybiegała. Chodziliśmy na długie wyprawy. Temperatura była często plusowa, co oznaczało błoto, a więc mycie po każdej wędrówce. Po noworocznej ucieczce zamówiłam mu identyfikator (gdyby mu jeszcze przyszło do łebka dawać nogę). Na szczęście "chłopaczysko" już nie uciekało, zresztą brałam go na smycz w newralgicznych miejscach naszej wędrówki. Mam wrażenie, że czuł się u nas bardzo dobrze w towarzystwie swej nowej sfory (czyli naszych psich "dziewcząt").

Tak leżymy z panem

 

 

Piesek zupełnie dobrze się zaaklimatyzował, przyzwyczaił do zwyczajów domu. No i oczywiście zawojował pana (mojego męża), a uwielbienie swoje wyrażał faktem, że układał się obok niego na wersalce. Hiruś raczej nie lubi leżeć koło człowieka, bo szybko mu się robi gorąco, ale koło męża leżał do góry łapami.

Nie ukrywam, też do pieska się przyzwyczaiłam. Jednak wakacje kiedyś się kończą i wrócił do swego domku w Krakowie. Mam nadzieję, że na wakacjach letnich zostanie u nas dłużej.



Powyższe zdjęcia ze wspólnej psiej akcji kopania dziury na "czołgowisku"

i niuchania za myszami, nornicami?

 



Faktem jest, że musiałam więcej chodzić, żeby wybiegać pieska, który jest w sile wieku - w styczniu skończył dwa lata. Były też momenty, że trzeba było rozsądzać "spory" miedzy Hirkiem i Ifą. Chłopisko podejmowało próby zdominowania "starszej damy", która chociaż zgodnie z nim czekała na kąski w kuchni i nie zabierała przeznaczonych dla niego, dawała jednak do zrozumienia "kto tu rządzi". Na wyprzódki zajmowali miejsce na kocyku przy moim łóżku, kiedy szłam spać do swojego pokoju. Które pierwsze się zorientowało - spało u mnie, drugie musiało wracać na swoje legowisko

 Tola

 

A tu Hiruś (właściwie Hiskiasz) jako mały piesek - zdjęcia pochodzą ze strony hodowcy psów "Melodia Szczurołapa" na  Facebooku: