Sonia Rykiel
Tory Burch
Tradycyjnie wzory "Fair isle" ponoć kopiują wzory z odzieży hiszpańskich żeglarzy. Mają ograniczona paletę barw, mniej więcej do pięciu. Klasyczne kolory to odcień czerwonego, indygo i blado-żółty. Należy używać tylko dwóch kolorów w jednym rzędzie wykonując dwa lub trzy kolejne oczka danego koloru, by na lewej stronie robótki nie było zbyt długich pasm „wiszących” nitek. Nowocześniejsze sposoby dziania umożliwiają wplatanie tych długich pasm w robótkę, tak że lewa strona wygląda estetycznie. Tradycyjnie techniką "Fair isle" robi się na okrągło, rozcinając otwory na rękawy.
John Varvatos
Juna Watanabe
Mieszkańcy Fair Isle używali ekstraktów roślinnych do farbowania wełny, otrzymując subtelne, stonowane kolory przędzy. Wprowadzenie barwników syntetycznych umożliwiło farbowanie wełny na jasne i żywe kolory. Wzory stosowane w "Fair isle" mogą być różne: używa się motywów geometrycznych, roślinnych, zwierzęcych. Wzór powtarza się zarówno poziomo, jak i pionowo, zwykle na ciemniejszym tle, tworząc subtelne paski.
Oprócz swetrów, wzywa się tej techniki do dziania skarpet, rękawiczek, czapek, szalików.
Ralph Lauren
Asos
Powyżej umieściłam fotografie dzianin projektantów mody, którzy wykorzystali technikę "Fair isle" do realizacji swych projektów.
