Osiąga ponad metr wysokości, zwieńczona wiechą żółtych kwiatów. Wykształca
długie, podziemne rozłogi. Łodyga wzniesiona, krótko owłosiona, górą omszona i
rozgałęziona, tępokanciasta wysoka od 15 do 120 cm. Liście podłużne jajowate,
naprzeciwległe lub w okółkach po 3-4, mniej omszone niż łodyga, o długości do
14 cm, z kropkowanymi gruczołami. Kwiaty długo szypułkowe, zebrane w szczytowe
wiechy, w kolorze złocistożółtym. Powstają w kątach górnych liści łodygowych.
Korona duża, do 1 cm średnicy. Płatki korony kwiatu są jajowate, koloru
żółtego, opatrzone wewnątrz krótkimi gruczołami, na brzegach gładkie, objęte
przez płatki kielicha. Działki kielicha czerwono obrzeżone. Kwiat posiada pięć
pręcików, krótszych od korony, w tym dwa krótsze od pozostałych.
Owoc to kulista torebka do 5 mm średnicy, pękająca podłużnymi klapami. Kwitnie
od czerwca do sierpnia. Nasiona rozsiewane przez wiatr. Rośnie nad brzegami
wód, na torfowiskach nizinnych, w wysychających zbiornikach, rowach, bagiennych
lasach i zaroślach. Najczęściej występuje na wilgotnych glinach piaszczystych i
utworach pylastych lub glinach ciężkich i iłach, stroni od gleb wapiennych.
Preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowane warunki klimatyczne,
gleby obojętne, wilgotne lub mokre, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne) lub
zasobne (eutroficzne). W Polsce czasami jest uprawiana w ogrodach. Nadaje się szczególnie na rabaty i do obsadzania obrzeży zbiorników wodnych.
Tojeść kropkowana (Lysimachia punctata L.) – gatunek
rośliny wieloletniej z rodziny pierwiosnkowatych.
Pierwotnie występowała we wschodniej i
południowo-wschodniej Europie i Azji Mniejszej. Obecnie w całej Europie
występuje jako roślina uprawiana w ogrodach, czasami dziczeje. Roślina wieloletnia
o wysokości od 50 do 100 cm. Łodyga mocna, wzniesiona, oskrzydlona i kanciasta,
puszyście owłosiona. Pod ziemią roślina posiada kłącze. Liście lancetowato-jajowate,
o długości do 10 cm. Dolna część liści jest charakterystycznie kropkowana, stąd
nazwa. Kwiaty żółte, wyrastające pojedynczo lub po kilka z kątów liści. Działki
kielicha owłosione, ale nieorzęsione, łatki korony mają brzegi gruczołowato orzęsione. Rośnie nad brzegami wód, w wilgotnych
zaroślach. W Polsce kwitnie od czerwca do sierpnia.
Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Nadaje się
głównie na rabaty, szczególnie w ogrodach naturalistycznych. Może być także
sadzona nad zbiornikami wodnymi. Jest rośliną długowieczną. Może rosnąć na
stanowisku słonecznym lub półcienistym. Wymaga ziemi próchnicznej, żyznej i
stale wilgotnej. Jest całkowicie mrozoodporna.
Tojeść rozesłana (Lysimachia nummularia L.),
zwyczajowo nazywana pieniężnikiem, gatunek rośliny
wieloletniej należący do rodziny pierwiosnkowatych. Roślina występująca na
większości obszaru Europy oraz w zachodniej Azji i na Kaukazie. W Polsce
pospolita, spotykana na obszarze całego kraju, najczęściej na niżu i w niższych
piętrach górskich.
Jest to niewielka, przyziemna roślina okrywowa. Tworzy na ziemi kobierce o wysokości do 5 cm. Łodyga delikatna, naga, czterokanciasta, gęsto ulistniona na całej długości, wznosząca się na wysokość około 5 centymetrów. Pędy płożące zakorzeniają się w węzłach. Osiągają 60 cm długości. Liście jasnozielone, naprzeciwległe, okrągławe, tępe, czerwonawo kropkowane, całobrzegie, ułożone w jednej płaszczyźnie z łodygą. Kwiaty promieniste do 3 cm średnicy, na krótkich szypułkach. Rosną pojedynczo lub po dwa w kątach liści. Działki kielicha sercowato-jajowate, zrosłe, dwa razy krótsze od płatków. Korona zrosłopłatkowa w kolorze cytrynowo-żółtym lub intensywnie żółtym, wewnątrz często jest czerwonawo punktowana. 1 słupek, 5 pręcików. Owoc to torebka, pękająca pięcioma podłużnymi klapami.
Jest to niewielka, przyziemna roślina okrywowa. Tworzy na ziemi kobierce o wysokości do 5 cm. Łodyga delikatna, naga, czterokanciasta, gęsto ulistniona na całej długości, wznosząca się na wysokość około 5 centymetrów. Pędy płożące zakorzeniają się w węzłach. Osiągają 60 cm długości. Liście jasnozielone, naprzeciwległe, okrągławe, tępe, czerwonawo kropkowane, całobrzegie, ułożone w jednej płaszczyźnie z łodygą. Kwiaty promieniste do 3 cm średnicy, na krótkich szypułkach. Rosną pojedynczo lub po dwa w kątach liści. Działki kielicha sercowato-jajowate, zrosłe, dwa razy krótsze od płatków. Korona zrosłopłatkowa w kolorze cytrynowo-żółtym lub intensywnie żółtym, wewnątrz często jest czerwonawo punktowana. 1 słupek, 5 pręcików. Owoc to torebka, pękająca pięcioma podłużnymi klapami.
Kwitnie od czerwca do sierpnia. Lubi gleby wilgotne,
gliniaste, ubogie w związki mineralne. Najczęściej można ją spotkać nad
brzegiem wód, w olszynach, w mokrych zaroślach, na wilgotnych polach. Jest
mrozoodporna.
Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych, a nawet podmokłych. Odmiana 'Aurea'
wymaga silnego nasłonecznienia i stałej wilgotności – w takich warunkach jest najsilniej
wybarwiona. Gdy rośnie w cieniu staje się zielona. Wymaga ziemi próchnicznej,
żyznej i stale wilgotnej.
Roślina ozdobna: w Polsce stosowana do obsadzania oczek
wodnych. Jest także dobrą rośliną okrywową i nadaje się do ogrodów skalnych.
Niektóre odmiany są uprawiane w doniczkach jako rośliny pokojowe (pędy zwisają
wówczas z doniczki). Szczególnie często uprawiana jest odmiana 'Aurea' o
intensywnie żółtych liściach. Roślina lecznicza: surowcem zielarskim jest suszone ziele, stosowane czasem w postaci proszku. Zawiera saponiny, garbniki i kwas krzemowy. Działanie: napar lub proszek ma działanie: ściągające, odkażające, przeciwbiegunkowe i przeciwreumatyczne. Preparaty stosowane są przy leczeniu szkorbutu, krwawieniach wewnętrznych, biegunkach, reumatyzmie i gruźlicy. Napar z tojeści rozesłanej zmieszany z naparem z rumianku stosowany jest do leczenia trudno gojących się ran.