Zarękawki

Biuralista w zarękawkach kojarzy mi się niedparcie z panem w okularach, odzianym w białą koszulę, czarną  kamizelkę, siedzącym za biurkiem i pracującym  z uwagą  nad kolumną liczb. Jego zarękawiki uszyte z czarnej podszewki ściągane gumką mają chronić białe  mankiety koszuli  przed plamami z atramentu lub  z ołówka kopiowego (chemicznego).  A kto dzisiaj wie - co to za ołówek, ten ołówek chemiczny?  Pośliniony barwił wargi na fioletowo  i na fioletowo rysował. Zetrzeć się potem tego nie dało, jedynie zmyć wodą (tzn. rozmazać). Takim ołówkiem dawniej dokonywano wpisów w dokumentach - miały dawać pewność trwałości i nieusuwalności zapisu.

Do czasów współczesnych zarękawki owszem przetrwały.Obecnie  jednak wzbogacają ofertę  odzieży ochronnej i najczęściej  są gumowe lub foliowe, a chronić mają przedramię przed zabrudzeniem. Zgoła nie o takich zarękawkach dziś będzie.

Kiedy wiosna tuż, tuż,  na rękawiczki i mitenki robi się za ciepło, warto zaopatrzyć się w dzianinowe zarękawki. Ocieplą dłoń i przedramię, szczególnie jeżeli włoży się sweterek  z rękawem 3/4.

Wyzierające z długiego rękawa kurtki czy płaszcza, wykończone ozdobnie, spełnią też funkcję dekoracyjną.

Trzy pary sobie zrobiłam do noszenia ze sweterkami ze skróconymi rękawami.

Druty 3,5 mm; włóczka bawełna 100%; zużycie na parę 50g/125 m

Można też je nosić opuszczone i pofalowane na nadgarstku. Nie mają  dziury na kciuka, gdyż z założenia kończą się właśnie przed kciukiem.

Wzór ażurowy w zarękawkch w kolorze fuksjowym układa się tak, by na wierzchu dłoni  tworzyć szpic - dzięki temu zasłaniają i  grzeją wierzch dłoni.

Te czarne zrobiłam jako pierwsze (był to prototyp). Później wykorzystałam już inny wzór ażurowy.
Na poniższej fotografii widać, jak układa się wzór:

Zarękawki czarne i szafirowe robiłam od łokcia w stronę palców; fuksjowe od palców w stronę łokcia. Wzór ażurowy (na szafirowych i  fuksjowych) układa się odmiennie. Aby uzyskać efekt szpica na dłoni, należy zarękawki tym wzorem robić właśnie od palców.