Tchnienie wiosny

U nas na razie jeszcze bardzo delikatne. Jeszcze trawa się nie zieleni, ale pierwsze zwiastuny już są:

Trawnik w ogrodzie zniszczony niezliczoną ilością kretowisk, bluszcz na jabłoni nie przetrwał zimy i gubi brunatne liście, jak w jesieni. Bardzo nieśmiało wychylają głowy pierwsze kwiatki. Roboty w ogrodzie huk. Zapewne, jak zwykle, nie uda mi się na czas wykonać wszystkich prac ogrodowych.
Potok w ogrodzie jeszcze  pod lodem:

Język lodowy nadal spływa z kamiennego progu:

Zaaplikowałam sobie  porządną kurację wzmacniająca: multiwitaminę, witaminę C, tran. Piję  pokrzywę oraz herbatę z miodem i cytryną. Jest jakby lepiej: zmęczenie nie jest już tak wielkie, depresja wiosenna jakby powoli mija. Dziękuję za tak liczne rady na temat zwalczania osłabienia  organizmu i przesilenia  wiosennego.  Jeszcze mi czasu więcej potrzeba na realizację pomysłów, ale w tym chyba Czytelnicy nie pomogą...

Supły, guzki

nie są lubiane przez dziewiarki. Staram się, by łączenie włóczki wypadało mi zawsze na brzegu robótki, potem jakoś zawsze uda się ukryć supeł, a nierówności dzianiny, lub wiszące nitki nie szpecą lewej strony sweterka. Co jednak zrobić, jeżeli nagle z motka włóczki wyskakuje supeł, a my własnie jesteśmy w środku rzędu?  Próbowałam różności i właściwie złotego środka nie znalazłam. Te metody, które dzisiaj omówię nazwałabym półśrodkami pozwalającymi ukryć łączenie włóczki.

Niespodziewany supeł

I sposób przydatny w przypadku, kiedy robótkę wykonujemy z włóczki dość grubej (sprawdza się też do też do łączenia włóczek cieńszych, wełnianych).
Rozdzielam skręcone nitki poszczególnych końców włóczki, Ta konkretna włóczka została skręcona z dwóch nitek, jest dość gruba, przeznaczona na druty 4-4,5 mm.

Teraz odcinam połowę włókna z każdego końca włóczki (tak 10-15 cm), uzyskuję nitkę cieńszą o połowę:

Skręcam razem oba końce nitek - można je nieco namoczyć, żeby  łatwiej je było razem połączyć (uzyskuję  włóczkę takiej samej grubości jak ta, z której robiłam):

Należy pamiętać, by końce pojedynczej nitki były ciut dłuższe (1,5 cm) i wystawały poza miejsce łączenia; po wrobieniu odetnie się te kawałeczki nitki. Zaznaczam, że skręcenie włóczki bez odciętych  fragmentów daje podwójną grubość, co będzie widoczne na robótce w miejscu łączenia, dlatego odcinam część włókna.
Tak wygląda lewa strona robótki: sterczące niteczki odcinam potem nożyczkami:

A to prawa strona; w ogóle nie widać łączenia nitek:

II sposób - włóczka cieniutka. Sposób z rozdzielaniem włókien i odcinaniem ich części nie zawsze się sprawdza, szczególnie w przypadku włóczek bez zawartości wełny. Tu niestety często jestem skazana na supeł:

Wszywanie końcówek włóczki między oczka dzianiny zwykle i tak ją pogrubia, dlatego często widać skazę  na prawej stronie sweterka. Wobec tego również rozdzielam zasadniczą nitkę na drobne, składowe niteczki i dopiero te ukrywam  po lewej stronie dzianiny przeplatając ją między oczkami za pomocą igły:

 Zwykle  na prawej stronie nie widać wszytych niteczek.

Zpagetti

Historia dziewiarstwa
Nowy/stary trend - powtórne wykorzystanie  zużytych ubrań. W tym przypadku  wyrób włóczki z bawełnianych podkoszulków i wykorzystanie jej do zrobienia  np. dywaników, powłoczek na poduszki,  torebek, koszyków, saków na rower  itp. Z jednej strony  ludzie od dawien dawna poddawali  takiemu recyklingowi stare ubrania - wystarczy choćby przypomnieć  chodniki  wyrabiane  ze starych gałganów. Mam takie w chałupie w Zagórzu kupione na targu, albo w sklepie - dziś stanowią dopełnienie rustykalnego wyposażenia:

Jednak  moda na tzw. "zpagetti"  poszła dalej. Trend  pojawił się w Holandii i Australii. Pasmanterie oferują  gotowe włóczki. Nic nie trzeba ciąć, zwijać i łączyć. Kupuje się tasiemki w dowolnie wybranych kolorach przeznaczone do robienia szydełkiem 12 mm lub na podobnej grubości drutach. Są to paski dzianinowe szerokości od 0,8 do 2,5 cm o składzie 95 % bawełny i 5% lycry.
Polka jednak potrafi. Nasza koleżanka blogowa Dorota  niezależnie od zagranicznych trendów  wylansowała już ubrania wykonane z podkoszulków. Można je zobaczyć tu:
http://swetrydoroty.blogspot.com/2011/07/jak-powstaa-tiszertowa-niebieska.html

http://swetrydoroty.blogspot.com/2011/07/kursik-tiszertowa-rozmiar-36.html

http://swetrydoroty.blogspot.com/2011/07/tiszertowa-granatowa.html

Znalazłam też kurs, jak ciąć podkoszulek, by uzyskać "nić" w całości bez zszywania pasków:
http://www.craftpassion.com/2009/05/recycle-tutorial-making-of-t-shirt-yarn.html/2

Tu linki do sklepów oferujących takie włóczki:
http://www.hoooked.nl/

http://www.hipathome.nl/c-973529/zpagetti/

http://www.echtstudio.nl/zc/index.php?main_page=index&cPath=3_17_44

http://www.fabulousyarn.com/besweet_tshirt_03navy.shtml

i szydełko

http://www.craftymamas.net/zpagetti.html

A tu można zobaczyć m.in.gotowe wyroby:

http://www.flickriver.com/groups/1408396@N23/pool/interesting/

Ja na razie bardzo skromnie, z bawełnianej tasiemki zrobiłam podkładkę pod  talerze;

Czas wracać

do życia blogowego. Przerwa została wymuszona przez grypę, która  mnie zaatakowała i opuścić nie chciała. Spowodowała osłabienie organizmu i  bezmoc twórczą. No siły na nic nie było i nadal nie ma, bo doszło do tego  osłabienie wiosenne. I  jakoś tak organizm odmówił posłuszeństwa. Dosłownie nic nie byłam w stanie robić (musiałam chodzić do pracy, a także wykonać inne konieczne obowiązki), a po pracy to już tylko "zwłoki" kładły się  do łóżka... Jakoś tak trudno zapanować mi nad "samolotem" w głowie (tak mi się w niej kręci) i opadającymi powiekami. Ja, której miesiącami wystarczało po 6 godzin snu na dobę, padam na twarz i  śpię, jak kamień po 10 godzin. Dziś więc tylko fotka z archiwum z nadzieją, że  coś sensownego będzie niebawem.

Kapliczki przydrożne. Kapliczka w Uluczu

znajduje się przy drodze krzyżowej poniżej drewnianej cerkwi usytuowanej na wzgórzu Dębnik:

Legenda podaje, że cerkiew w Uluczu miała zostać zbudowana własnie w tym miejscu, gdzie obecnie stoi kapliczka. Jednak złożone tu jednego dnia drzewo na budowę, znaleziono następnego ranka  na szczycie wzgórza. Zostało ponownie przertransportowane w dół, jednak kolejnego dnia sytuacja się powtórzyła. Dlatego cerkiew powstała na wzgórzu, a w miejscu pierwotnego składowania budulca, zbudowano kapliczkę.