Metoda robienia swetra od góry

Metoda dziania swetra/bluzki na drutach od góry, wbrew pozorom, jest dość łatwa. Jej zaletą jest otrzymanie dzianiny, której nie musimy zszywać, a dodatkowy plus (kiedy mamy ograniczoną ilość włóczki) - dzianie do momentu skończenia się przędzy.

Największa trudność stanowi początkowe rozliczenie oczek – tzn. podjęcie decyzji ile przeznaczyć na przód/plecy i rękawy. I tu wiele zależy:

• od rozmiaru swetra,
• grubości włóczki i drutów,
• sposobu dziania (luźno, ciasno),
• szerokości i głębokości dekoltu.

Przeważnie na rozmiar 38, druty 4/4,5 mm stosuję schemat bazowy rozliczenia oczek :

30 ocz. (tył) + 13 ocz. (rękaw) + 30 oczek (przód) + 13 ocz. (rękaw)

a właściwie ten schemat wygląda tak:

15 ocz. (tył) + 13 ocz. (rękaw) + 30 oczek (przód) + 13 ocz. (rękaw) + 15 ocz. (tył) – dlatego taki schemat , bo łączę rzędy na środku tyłu i tam należy zawsze umieścić markera, żeby w trakcie dziania nie zgubić się przy przechodzeniu do następnego rzędu.

Jest to schemat przydatny bardziej do dziania sweterków – dekolt jest bliżej szyi.

Co zrobić, kiedy mamy do czynienia z większym rozmiarem, cieńszą włóczką i chcemy szerszy dekolt? Oczywiście modyfikować ten początkowy schemat rozliczeń.

Podam tu kilka wariantów przykładowego rozliczenia początku robótki (cieńsza włóczka, druty np. 3/3,5 mm); rozmiar I – najmniejszy; V – największy.; IV - to  42/44 (wg tego rozliczenia robię dla siebie letnie bluzki):

tył (a) + rękaw + przód + rękaw + tył (b)

 I. 18 ocz. + 10 ocz. + 36 ocz.+ 10 ocz. + 18 ocz.

 II. 19 ocz. + 11 ocz. + 38 ocz.+ 11 ocz. + 19 ocz.

 III. 20 ocz. + 13 ocz. + 40 ocz.+ 13 ocz. + 20 ocz.

 IV. 21 ocz. + 14 ocz. + 42 ocz.+ 14 ocz. + 21 ocz.

 V. 22 ocz. + 15 ocz. + 44 ocz.+ 15 ocz. + 22 ocz.

Oczywiście powyższe rozliczenia można i należy modyfikować w zależności od rozmiaru, grubości i gatunku włóczki, grubości drutów.

Drugi problem, jaki należy rozwiązać, to sposób dodawania oczek. Można zdecydować się na schemat z dodaniem jeszcze jednego środkowego oczka (czyli 4 na obwodzie), obok którego będziemy z lewej i prawej strony dodawać oczka na raglan.

Schemat np. wyglądałby tak:
15+ 1 + 13 + 1 + 30 + 1 + 13 + 1 + 15

Pamiętamy oczywiście o oznaczeniu sobie poszczególnych części dzianiny markerami (przynajmniej na początku robótki). To prowadzące oczko możemy przerabiać na prawo jak tu:

A dodane narzuty jak ażur:

Można przerabiać na prawo, ale bez ażurku (dodane oczka – przekręcone):

Można przerabiać na lewo – jak w bluzkach Jasmine:

 Można robić jak tu:

oczka przekręcone/narzuty są dodawane po pierwszym i przed przedostatnim poszczególnych części;

lub tak jak tu:

 oczka są dodawane na początku i końcu sekwencji.

W zależności od tego jaką chcemy uzyskać głębokość pachy, robimy określoną ilość rzędów. Mnie sprawdziła się taka metoda obliczeń: wg zrobionej próbki szacuję, jaką ilość centymetrów, a w przeliczeniu oczek muszę mieć w biuście. Kiedy dochodzę na obwodzie korpusu to tej wyliczonej ilości oczek, łączę przód i tył i dalej robie korpus w dół. Oczka na rękawy odkładam na osobna nitkę:

Często  jeszcze przy łączeniu pod pachą dodaję po 2 oczka (czyli 4 na obwodzie).

Jeżeli chcę uzyskać bluzkę wcięta w talii, gubię średnio co 3/4 cm po 2 oczka pod pachami ( razem 4), by bliżej talii dodać je ponownie i w zależności od objętości bioder dodaję jeszcze 2 -3   razy po 4 oczka na obwodzie. Dół bluzki, sweterka wykańczam ściągaczem, albo wzorem francuskim lub ryżem (należy pamiętać, żeby nie spuścić oczek zbyt ciasno - bo ściągnie mam to dzianinę).

Teraz dorabiam rękawki nabierając na druty odłożone wcześniej oczka. Jeżeli są to rękawy długie, modeluję je odpowiednio ujmując oczka.