Trasa jak zawsze: obejść stawy, ścieżką po łące, podejście pod górę, kamienistą polną dróżka, lasem i dojście do potoku. Z powrotem drożynami po bukowym lesie, ścieżką przez mokradła i powrót do auta. Szybki marsz trwał ponad godzinę.
Nie jestem w stanie ocenić dystansu. Wystarczy powiedzieć, że dawniej samo obejście stawu zajmowało mi godzinę, teraz oblatuję go w 15 minut. Psy pobiegały, ja pofotografowałam przebarwione w ostatnim tygodniu drzewa i lasy. Cudowne popołudnie, wspaniała słoneczna aura pozwoliły naładować akumulatory.
Dziękuję za liczne komentarze pod postem "Moje zmagania". Jestem wdzięczna za słowa wsparcia i rady. Do niektórych odniosę się w jednym z następnych wpisów. No zwyczajnie nie mam czasu na przyzwoity, sensowny post. To, że dziennie musze zaplanować dawkę ruchu, dzieje się kosztem czasu przeznaczonego na robótki, które z konieczności się ślimaczą. Ach życie...
Przyjechał brat, jutro wyprawa w góry.
