Podkolan biały (Platanthera bifolia) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny storczykowatych. Występuje w Europie ( z wyjątkiem rejonu Morza Śródziemnego i Kotliny Panońskiej) i Azji, Północnej Afryce. W Polsce na całym obszarze, choć w ostatnich latach coraz rzadziej. Występuje: świetliste lasy liściaste i zarośla, polany, poręby – na świeżych, średnio próchnicznych glebach.
Gatunek chroniony
A teraz rośnie u nas i z roku na rok go przybywa, jeszcze dziesieć lat temu liczyłam kwitnące - było ich kilkanaście, a w ostanich latach kwitnie już ponad setka.
Trzeba przyznać, iż rozmanażaniu się podkolanów nie sprzyja gospodarka człowieka. My tej części łąki nie kosimy od dwudziestu lat, jedyną naszą ingerencją w przyrodę jest usuwanie, co kilka lat (wycinanie), ekspansywnej czarnej olchy. W tym roku podkolany zostały nieco przytłoczone wyższą, niż zwykle trawą, której sprzyjały deszcze. Rośliny te może z pozoru mają niezbyt atrakcyjne kwiaty, jednak można uznać, że są pełne uroku: delikatne i finezyjne. A zapach, mocny i intensyny jest bardzo przyjemny.
Charakterystyka
Łodyga: pojedyncza, prosta, wzniesiona, kanciasta, nie rozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 50 cm.
Liście: dwa duże liście odziomkowe (stąd łacińska nazwa gatunkowa – bifolia), które oskrzydlonym ogonkiem obejmują dolną część łodygi. Wyrastaja na łodydze naprzeciwlegle. Są one odwrotnie jajowate, owalne, falowane.Oprócz nich występują bardzo małe, siedzące, lancetowate liście łodygowe, ustawione skrętolegle.
Kwiaty: pojedyncze, białe kwiaty tworzą na szczycie łodygi grono. Budowa kwiatu typowa dla storczyków. Mają wolne listki okwiatu – trzy z nich zwrócone do siebie tworzą hełm, dwa odstające tworzą skrzydełka, a jeden języczkowy zwisa. Niezgrubiała, cienka i nitkowata ostroga ma długość do 2,5 cm. Tylko jeden pręcik jest płodny. Posiada on pod znamieniem wyrostek zwany dzióbkiem. Pyłek zlepiony w tzw. pyłkowiny o maczugowatym kształcie, ustawione równolegle i blisko siebie (ok. 1 mm) i zakończone lepką uczepką. Zapylany jest przez motyle nocne – ćmy, które zwabia za pomocą intensywnego zapachu. Dla ludzi jest to przyjemny zapach. Ćmy przylatujące po nektar dotykają dzióbka, a wówczas pylkowiny za pomocą uczepek przyklejają się do ich ciała. Roślina kwitnie od maja do lipca.
Owoc: torebka z dużą ilością bardzo drobnych, bezbielmowych nasion rozsiewanych przez wiatr.
Korzeń: występują na nim zawsze dwie bulwy; jedna jest tegoroczna, druga z poprzedniego roku. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.
To na tej łące pod lasem rosną podkolany
6 komentarzy:
Bardzo lubię obserwować rośliny i zwierzęta z najblizszego otoczenia ale jescze nigdy nie spotkałam rodzimego storczyka.Podziwiam i pozdrawiam.
Szara szydełkowa bluzeczka z czymś czerwonym jako dodatek wygląda super.
aż muszę zobaczyć czy na hałdzie(tak to miejsce potocznie jest nazywane) już zakwitły
mam ich zdjęcie na poście z 21 marca, czy to te same rośliny?
Wyobraz sobie,że nigdy jeszcze nie widziałam tej roślinki "na żywo". Chyba u nas nie jest zbyt często spotykana, albo ja nie wędrowałam w okolicach, gdzie występuje. Bardzo chciałabym ją zobaczyć w naturze.
Miłego, ;)
jak zwykle dokładny opis-może gdybyś zrobiła zdjęcia samego kwiatka z bliska to dałoby się porównać z kwiatem KonKaty- gdyż tam zerknęłam-
czy to jest podkolan - masz wszechstronne zainteresowania i dlatego Twój blog mnie fascynuje- gdyż nie kończy się na robótkach-
Wanda
Ja chyba u mnie nie spotkałam tej rośliny, a szkoda, bo śliczna jest. Muszę się rozejrzeć dokładnie na spacerze.
Pozdrawiam
Pamiętam te urocze rośliny z dzieciństwa - kwitły na początku wakacji, więc kojarzą mi się miło. Kwitły na skraju lasu, na skrawku łąki. Nie ma już storczyków... Gdzie można nabyć ich kłącze?
Prześlij komentarz