W pierwszej połowie XX wieku Kosów stał się drugą po Zakopanem stolicą polskiej bohemy. W latach 1891–1939 działał tu zakład przyrodoleczniczy prowadzony przez doktora Apolinarego Tarnawskiego. Przed I wojną światową głównymi mieszkańcami byli tu Żydzi.
Przyjechaliśmy tu obejrzeć znany kosowski targ, na który zjeżdżają ludziska z okolic. Jednak nie od razu trafiliśmy właściwie - zapytany człowiek skierował nas na targ w centrum miasteczka - który, jak się później okazało, nie był tym właściwym targiem. Nie zmienia to jednak faktu, że z zaciekawieniem oglądaliśmy stragany, handel i ludzi.
Stragany z rękodziełem:
Te skarpety są wykonane ręcznie na drutach,
...a te (jak stwierdziło moje wprawne oko) są wykonane maszynowo - są bajecznie kolorowe i przyciągają wzrok
Kilimy tzw. łyżniki - są wełniane, włochate i grube
Ceramika
W sklepiku, w którym kupowałam korale, sprzedawczyni haftowała, jednak nie zgodziła się na pozowanie - pozwoliła tylko sfotografować robótkę
To już targ z żywnością:
Kobieta sprzedaje bajecznie kolorowe suche bukiety
Obok hala w której handluje się mięsem i nabiałem - o odpowiedniku naszego Sanepidu nikt chyba nie słyszał. Nie ma chłodni, śmierdzi i latają roje much:
Potem oglądaliśmy cerkiew św. Bazylego z dzwonnicą z 1825 r. Trafiliśmy na czas po nabożeństwie, wiec mogliśmy pooglądać bogate wnętrze.
W tej cerkwi ławy zostały wyścielone kilimami - dało to znakomity efekt kolorystyczny
Czekanie zapowiadało się na czas dłuższy, więc porobiwszy fotki zdecydowaliśmy, że jedziemy na polski cmentarz katolicki, gdzie zachowały się nagrobki Polaków m.in. rodziny Tarnowskich:
Na koniec trafiliśmy na ten właściwy targ - jednak o nim następnym razem...
