W starożytnej Grecji funkcję ratusza pełnił buleuterion, w Rzymie kuria. W okresie średniowiecza (w XII wieku) pojawiły się ratusze o charakterze budowli obronnych. Były stawiane najczęściej na planie czworoboku i sytuowane w centrum miasta, na rynku lub przy jednej z ważniejszych pierzei. Ważnym elementem ratusza była wieża pełniąca funkcję strażnicy miejskiej. Wieża była wkomponowana w bryłę budynku lub budowana jako wolno stojąca (beffroi). Spotyka się także ratusze z dwiema wieżami (nie wiadomo dokładnie co miały one symbolizować, jednym z przykładów jest ratusz w Szprotawie). Najważniejszym pomieszczeniem w ratuszu była sala obrad. Było to jednocześnie największe i najbardziej reprezentacyjne pomieszczenie w budynku, umieszczano je na pierwszym piętrze.
W okresie renesansu i baroku ratusze budowano w bardziej ozdobnej formie, architektura była zbliżona do pałacowej.
Ratusz, jako budowla monumentalna i reprezentacyjna był znakiem siły i samorządności miasta, wokół niego budowano kramy kupieckie, sukiennice.
Jedynym zachowanym w Polsce ratuszem drewnianym jest ratusz w Sulmierzycach.
W Polsce często ratusz jako budynek jest określany mianem magistrat.
Ratusz w dzielnicy Posada Olchowska w Sanoku powstał na początku XX w. (wtedy ukończono budowę). Wcześniej Urzad Gminy mieścił się w rozmaitych wynajętych lokalach. Dopiero za kadencji naczelnika Macieja Kluski podjęto decyzję o budowie dzielnicowego ratusza. Autorem projektu budynku był inż. Ostrowski. W gmachu znalazły się następujące pomieszczenia: na parterze - sala posiedzeń, biuro naczelnika, pomieszczenia policji, areszt gminny, sklep Kółka Rolniczego, magazyn oraz Kasa Raffeisena; na piętrze były dwa mieszkania z przeznaczeniem pod wynajem. Wybudowano również wieżyczkę pod dzwon alarmowy dla straży ogniowej i zegar. Budowę ukończono w 1907 roku.
Po przyłączeniu Posady do Sanoka w 1931 r. budynek dzielnicowego magistratu przestał spełniać swą rolę. Niedawno z inicjatywy radnych dzielnicy podjęto strarania o jego renowację. Przeprowadzono remont budynku, a 14 września 2009 odsłonięto tablicę umiejscowioną na elewacji:
Oparty został o melodię lokalnej, ludowej pieśni "Sowa na gaju".
Stare drzwi wejściowe
W każym mieście są rózne budynki, któe wydają się być zwykłe. Dopiero, jak ktoś zwróci na nie uwagę, okazują się bardzo interesujące, wręcz historyczne.
OdpowiedzUsuń...a po renowacji - jak dama w nowej sukni - zwracają na siebie uwagę, przyciągają oczy, niespodziewanie uczą nas historii...
OdpowiedzUsuń