Zielnik. Podkolan biały

Zakwita w drugiej połowie czerwca. Zawsze o tej porze  wędruję po naszej łące pod lasem, by podziwiać i wąchać kwitnące podkolany.

Mam olbrzymią satysfakcję, gdyż udało nam się  na naszej działce odtworzyć stanowisko tego storczyka. Z młodości pamiętam, że rósł w lesie zagórskim, szczególnie można go było spotkać na stokach łąk - tam, gdzie powstały skocznie na Zakuciu.

Podkolan biały (Platanthera bifolia) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny storczykowatych. Występuje w Europie ( z wyjątkiem rejonu Morza Śródziemnego i Kotliny Panońskiej) i Azji, Północnej Afryce. W Polsce na całym obszarze, choć w ostatnich latach coraz rzadziej. Występuje: świetliste lasy liściaste i zarośla, polany, poręby – na świeżych, średnio próchnicznych glebach.

Gatunek chroniony 

A teraz rośnie u nas i z roku na rok go przybywa, jeszcze  dziesieć lat temu liczyłam  kwitnące - było ich kilkanaście, a w ostanich latach kwitnie już ponad setka.

Trzeba przyznać, iż  rozmanażaniu się podkolanów nie sprzyja   gospodarka człowieka. My tej części łąki nie kosimy od  dwudziestu lat, jedyną naszą ingerencją w przyrodę jest  usuwanie, co kilka lat (wycinanie), ekspansywnej czarnej olchy. W tym roku  podkolany zostały nieco przytłoczone wyższą, niż zwykle trawą, której sprzyjały deszcze. Rośliny te  może z pozoru mają niezbyt atrakcyjne kwiaty, jednak można uznać, że są pełne uroku: delikatne i finezyjne. A zapach, mocny i intensyny jest bardzo przyjemny.

Charakterystyka

Łodyga: pojedyncza, prosta, wzniesiona, kanciasta, nie rozgałęziająca się. Osiąga wysokość do 50 cm.

Liście:  dwa duże liście odziomkowe (stąd łacińska nazwa gatunkowa – bifolia), które oskrzydlonym ogonkiem obejmują dolną część łodygi. Wyrastaja na łodydze naprzeciwlegle. Są one odwrotnie jajowate, owalne, falowane.Oprócz nich występują bardzo małe, siedzące, lancetowate liście łodygowe, ustawione skrętolegle.

Kwiaty: pojedyncze, białe kwiaty tworzą na szczycie łodygi grono. Budowa kwiatu typowa dla storczyków. Mają wolne listki okwiatu – trzy z nich zwrócone do siebie tworzą hełm, dwa odstające tworzą skrzydełka, a jeden języczkowy zwisa. Niezgrubiała, cienka i nitkowata ostroga ma długość do 2,5 cm. Tylko jeden pręcik jest płodny. Posiada on pod znamieniem wyrostek zwany dzióbkiem. Pyłek zlepiony w tzw. pyłkowiny o maczugowatym kształcie, ustawione równolegle i blisko siebie (ok. 1 mm) i zakończone lepką uczepką. Zapylany jest przez motyle nocne – ćmy, które zwabia za pomocą intensywnego zapachu. Dla ludzi jest to przyjemny zapach. Ćmy przylatujące po nektar dotykają dzióbka, a wówczas pylkowiny za pomocą uczepek przyklejają się do ich ciała. Roślina kwitnie od maja do lipca.

Owoc: torebka z dużą ilością bardzo drobnych, bezbielmowych nasion rozsiewanych przez wiatr.

Korzeń: występują na nim zawsze dwie bulwy; jedna jest tegoroczna, druga z poprzedniego roku. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.

(za Wikipedią)

To na tej łące pod lasem  rosną podkolany