Na nowy rok

Podsumowań minionego i czynionych postanowień na nowy - nie będzie. Nie mam marzeń, a pragnienia zupełnie przyziemne, by gorzej nie było. A więc trwaj chwilo...

Święta spędziliśmy rodzinnie. A tydzień poświąteczny-sylwestrowy-noworoczny razem z Wandzią. Niech tam młodzi trochę odsapną, a my cieszymy się wnuczką.
Wieczór sylwestrowy stał się gehenną dla naszej Ify. Z roku na rok jest gorzej - psica się starzeje i coraz trudniej znosi sylwestrowo-noworoczne strzelaniny. Popołudniem pojechaliśmy z Wandzią na dwie godzinki do mojej mamy, żeby nieco wcześniej przywitać z nią nowy rok. Już wówczas rozpoczęła się mocna strzelanina na naszym osiedlu. W poprzednich latach także zostawialiśmy po południu psy same na 1-2 godziny. Kiedy wróciliśmy, ściana przy drzwiach wejściowych była podrapana, tak że farba i tynk leżały na płytkach. Potem nie było lepiej. Cały wieczór, do około pierwszej w nocy, to jeden wielki strach: drżenie, dyszenie ze strachu, garniecie się do ludzi. Natomiast mała Tola zupełnie nie przejmowała się hukiem i spokojnie spała. Kiedy i my położyliśmy się, Ifa "zameldowała" się do mojego pokoju i ułożyła tyłek na łóżku (przednie łapy opierały się o podłogę). Myślałam, że później sobie poszła. Przebudziwszy się w nocy wyczułam jej obecność - przetrwała w tej pozycji jakieś dwie godziny. W końcu pościeliłam jej kocyki przy łóżku i dopiero się ułożyła. Stres minął do rana i już na spacerze pies był wyluzowany. I co tu komentować? Widziałam na osiedlu kota mknącego przed siebie z szybkością światła, kiedy wybuchały petardy. Rok rocznie nadchodzący Sylwester przeraża mnie, podobnie jak zwierzęta - bo się o nie po prostu martwię. Kilka lat temu w Sylwestra właśnie zszedł sąsiadom z parteru ich wyżeł. Był już leciwy i ze strachu serce nie wytrzymało...

Potężne mrozy (u nas w nocy dochodzące do -15 st. C) nie sprzyjają dłuższym spacerom z Wandzią - psom natomiast niestraszne, więc dziś zafundowałam im porządne wyjście: stawy, czołgowisko, las, a nawet brzeg Sanu. Wczesne popołudnie wspaniałe - słońce raziło w oczy, mróz skrzył się na trawach i stawach. Nawet San nieco przymroziło. I znów prawidła przyrody: na stawie zaspał łabędź, zamarzł, a reszty dokonały lisy rozszarpując ptaka...

A tak wygląda San:

Dzisiejszy post ilustrują fotografie ze spaceru.