Dawno nie było

o naszych zwierzętach - tzn. psach. Do tego, że dziwnie wyglądamy, kiedy idziemy prowadząc na smyczach dużego i małego psa, przyzwyczaili się już chyba nasi sąsiedzi. Utajniliśmy też tego lata przemycanie królika Czesia do samochodu, przedtem podróżował w otwartym transporterku (dawnej klatce po chomiku); w tym roku jednak kładliśmy tę klatkę do dużej siaty i nikt nie widział, że Czesio jedzie na wybieg.

 Taka jest mała Tola; pani weterynarz dodała jej szlachectwa określając  jako mix z chihauhua

 

Ifunia - prawie 30 kg "szczęścia"

 

Psice już się do siebie przyzwyczaiły. Jednak, kiedy idzie o jedzenie - dalej trzeba karmić osobno, bo duża przepędza małą od miski. Walczy też o psie ciasteczka i zawsze musi dostać pierwsza. Zżera szybko i wtedy najczęściej zabiera ciastko małej. Dlatego mała nauczyła się (mając taką szkołę przetrwania), różnych uników. Ze swym ciasteczkiem ucieka do innego pomieszczenia. A w oczekiwaniu na miskę zajmuje strategiczne stanowisko w przedpokoju, by potem nie mijać się z dużą.

Doszło też do normalizacji stosunków  na tyle, że Tola niekiedy prowokuje zabawę i Ifa podejmuje wezwanie. Ze względu na różnicę w gabarytach, zabawa polega na tym, że Ifa manipuluje tylko pyskiem i o dziwo wie, że ma do czynienia z małym pieskiem - uważa, żeby nie uderzyć Tolki zębiskami i zbyt mocno nie nacisnąć. Mały piesek wykonuje podskoki, biegi i także usiłuje łapać dużą swoim pyszczkiem.

Ma Tolka i pewne sukcesy na swym koncie: ostatnio okazało się, że nauczyła się od Ify tropić bażanty. Taki mały, zwykły, kanapowy kundelek o walecznym serduszku wypłasza bażanty, jak prawdziwy pies myśliwski. Nie zwracałam uwagi na to, że psina z amokiem w ślepiach gnała za Ifą ginącą w krzakach - wydawało mi się, że tylko jej przeszkadza. A teraz proszę, samodzielnie tropi i to z sukcesem. Są to bezkrwawe łowy, psice wytropią, a  bażanty po prostu wylatują z krzaków. Jedynie finał łowów w wykonaniu Toli nie przystoi psom myśliwskim - Tola po fakcie niemożliwie ujada.