Sweterek jak dzisiejsze niebo

Próbując nazwać kolor tego sweterka  usiłowałam  dopasować kolorystycznie kwitnące rośliny. Kolor jest szafirowy. Początkowo wydawało mi się, że jest to odcień kwitnących szafirków. W końcu uznałam, że jest zbliżony do koloru dzisiejszego nieba:

Tu sweterek wyszedł dosyć jaskrawo - kolor rzeczywisty jest właśnie taki jak nieba,  na tle którego sfotografowałam  kwitnącą magnolię

Jest to nieco odcień szafirków, barwinka, przylaszczek i przetacznika ożankowego

Taki sweterek zrobiłam dla Matyldy - zwykły cardiganek (takie lubi najbardziej), prosty i niezbyt ozdobny:

Dzianina maszynowa;  wełna 100% ; zużycie około 250 g

Wiszący, mało atrakcyjny zezwłok swetra (zdjęcie na modelu, kiedy  córka  mi je przyśle)

Włóczka bardzo stara:

z zapasów mojej mamy. Jak widać - 100% wełny. Wyprodukowana w dawnej Jugosławii, a importowana przez "Samopomoc Chłopską".

Inspiracją był dawny model Kim Hargreaves:

Tyle, że zostały wprowadzone zmiany: zamiast wrabianych koralików  - "kropki" ażurowe, rękaw na ściągaczu, inaczej zrobione ząbki.

Rok temu robiłam Matyldzie  identyczny sweterek :

Dzianina maszynowa; akryl 100%, zużycie około 250 g

*   *   *

Zeszłoroczne gniazdko ukryte w gąszczu  drzewek rosnących w szkółce:

Dzisiaj postanowiliśmy część drzewek wysadzić na stałe miejsce i kiedy wykopywałam kolejne, zobaczyłam takie gniazdko zbudowane z grubych źdźbeł trawy, mchu, wyścielone delikatną i miękką  wełną?, sierścią?, kłaczkami tkaniny? Gniazdko jest maleńkie, a więc mieszkały w nim jakieś małe ptaszki. A najdziwniejsze jest to, że  przechowalnik roślin znajdował się blisko chałupy, a więc  gniazdko  zostało  zbudowane  w miejscu, gdzie  dość często przebywamy. Widać  ptaszkom nie przeszkadzało sąsiedztwo ludzi i psa.

Stara książka robótkowa

Przeglądając  zgromadzoną przez moją mamę literaturę robótkową natknęłam się na książkę z 1959 r.:

Stanisawa Fibich, Teodozja Górska: "Wełna, druty, moda", 

Wydawnictwa Przemysłu Lekkiego i Spożywczego, Warszawa 1959

Książka zawiera  fotografie i opisy wykonania modeli  bluzek i swetrów dla kobiet, swetrów dla mężczyzn i ubranek dla dzieci. Dla mnie największą ciekawostką jest to, że na przykładzie tej książki daje się zauważyć, jak moda dzianinowa zatacza koło. Powracają   modelie czy fasony sweterków,  oczywiście  teraz  w wydaniu  bardziej współczesnym i dostosowanym do obecnych kanonów mody, wykonane z nowoczesnych  włóczek.

Wybrałam kilka modeli bluzeczek dzianinowych, które w mojej opinii, można by zrobić i dzisiaj:

Takie bluzki kimonowe  powracają co jakiś czas. Jak widać proponowano je w roku 1959, były modne w latach osiemdziesuiątych  ubiegłego wieku (pamiętam, że  robiłam takich bluzek mnóstwo na maszynie dziewiarskiej z  włóczki  zwanej "Simil moher" przywożonej z Austrii). Bluzka robiona była od  początku  jednego rękawa i  kończyła się  na drugim.

Kiedy niedawno Matylda przyjechała do domu, zademonstrowała mi  właśnie  taka kimonową bluzkę, którą sobie niedawno kupiła.

Namowy moich Czytelników  spowodowały, że podjęłam jednak decyzję ukończenia  wdzianka z kapturem. Idzie mi to dosyć wolno, bo inne sprawy i ogród pochłaniają czas. Jednak coś tam udłubałam i w tej chwili mam tyle (robię na okrąło, a więc tyle z przodu i z tyłu):

Robię też cardiganek dla Matyldy w kolorze szafirowym, ale jeszcze zostało mi wykończenie.

Dziś  kwitnące bergenia i runianka:

Bergenia to bylina, która nadaje się do obsadzania miejsc cienistych i wilgotnych - moja niestety rośnie na razie na miejscu tymczasowym i czeka na zagospodarowanie  rabaty pod  tulipanowcem (dlatego ma takie marne kwiatki).

Runianka -  zimozielona krzewinka  ma za zadanie okryć  glebę  zwartym dywanem liści.  Moja zdobyta okazyjnie (jedna roślinka)  niestety powoli bardzo się rozrasta. U mnie kwitnie dopiero drugi raz.

Coś z kapturem

Dzisiaj niestety nie będzie prezentacji żadnej mojej robótki.
Do czegoś z kapturem przymierzam się już od zeszłego roku. Z jednej strony miałby to być  jakiś sweter, najlepiej zapinany, taki przydatny do wychodzenia z psem. I w planach mam coś takiego, trzeba tylko zrobić. Z drugiej jednak strony chodzi mi po głowie coś szydełkowego, kimonowego z kapurem.I takie "coś" niektóre panie już robiły.

Zaczęłam i ja - jeszcze w  zimie  z włóczki: akryl moherkowy, która to robótka teraz nijak ma się do sezonu wiosennego.  I  mam dylemat kończyć - czy nie kończyć?  Bo wypada teraz  raczej sięgnąć po włóczki bawełnianie. Powiedzmy, że mam jakieś 1/3  robótki.

Schemat ułożenia elememtów - przód

Schemat ułożenia elementów - tył

Schemat elementu

Podobają mi się też takie propozycje:

A.  - z trójkątów szydełkowych:

B.:

C.:

Wszystkie powyższe zdjęcia pochodzą z Osinki

Cechą wspólną jest  kaptur, kimono i ewentualnie ściagacz (ale niekoniecznie).  Można zrobić długość do połowy bioder, albo  tuniczkę.

Niewątpliwie  zrobię takie kimono w wersji letniej  z włóczki bawełnianej.

I jeszcze nieco wiosny:

Gęsiówka

Miodunka

Tulipany botaniczne

Runianka

Ogrodowo. Nie mogłam się oprzeć...

Wreszcie w moim ogrodzie  kwitnienie hiacyntów  w pełni. Uwielbiam hiacynty i pomimo przeciwności losu sadzę je corocznie.  Najprzyjemniej jest wówczas, kiedy w niedzielę (w tygodniu zasuwam w ogrodzie) mogę usiąść pod jabłonią nieopodal  kwitnących hiacyntów,  wziąć robótkę i dziergać. Niestety tegoroczna wiosna nie rozpieszcza,  jest bardzo  zimna i nie było jeszcze takiej okazji.

Jednak nie mogłam się oprzeć, żeby nie zamieścić na blogu fotografii moich hiacyntów, których zapach czuć od samego patrzenia na nie:

A hiacyntowe przeciwności losu bywają różnorodne. Niestety sąsiedztwo lasu powoduje, że krety i nornice swobodnie harcują po moich rabatach i zżerają wszystko - co w ich opinii - im smakuje. Dlatego nauczona doświadczeniem prawie wszystkie rośliny cebulowe sadzę w kratownicach. W jednym roku  hiacynty zakwitły i nagle  wpół rozwinięte kwiaty zaczęly się przewracać. Rozgrzebawszy ziemię stwierdziłam, że już nie ma cebul - zostały pożarte prze szkodniki. Niemal płakałam, bo  przepadła moja kilkuletnia kolekcja - zżarły niemal wszystkie cebulki.  Staram się cebule wykopywać, kiedy już zaczynają zasychać liście i  dobrze je suszę po oczyszczeniu. Bywaja takie lata, że  cebule, mimo tego,  gniją. I znów mam straty. Corocznie jednak dokupuję kolejne egzemplarze i czekam z niecierpliwościa na ich kwitnienie.

A dzisiaj miałam kolejną ogrodniczą niespodziankę. Od koleżanki Reni otrzymałam paczkę  z  sadzonkami liliowców.  Renia ma cudowny ogód - bardzo piękny i zadbany - taki niemal jak z katalogu. I już  od kilkau lat chciała mi podarować sadzonki  swych przepięknych liliowców. Wcześniej nie bardzo chciałam, bo niestety  za mało czasu  poświęcałam ogrodowi. A to przez całą wiosnę jeździłam na studia podyplomowe, a to  znów  złamałam kręga w kręgosłupie, a to  przyplątało się inne choróbsko. Jednak w tym roku  zdecydowałam:  czas na liliowce. Wprawdzie miejsce dla nich jeszcze nie jest gotowe bo mamy zagospodarować  nowy kawałek ziemi właśnie na liliowce i funkie, ale posadzę je na miejscu tymczasowym. Dostałam  też   kilka gatunków  ozdobnych traw.

A takie liliowce zakwitną kiedyś w moim ogrodzie:

Zdjęcia przysłała mi Renia. Obiecała też inne fotki ze swego ogrodu. Kiedy je przyśle - pokażę je na blogu.

Sweterek komunijny

Zostałam poproszona o zrobienie sweterka do komunii. Trudność podstawowa polegała na tym, że dziecka nie widziałam i nie mogłam sama  wziąć miary. Oparałam się  na takich wymiarach, które podała mi mama  dziewczynki oraz  na starym sweterku przysłanym do mnie. Niestety moje doświadczenie w wykonywaniu sweterków komunijnych  było zerowe.

Tak spakowane: sweterek i  torebeczka dzisiaj zostały wysłane do nowej właścicielki

Mama dziewczynki kupiła moherek w kolorze ekri:

250 m/100g (36% moher, 24% wełna, 40% anilana)

Tak ostatecznie wygląda moje ostatnie dzieło:

Druty 4,5 mm; zużycie włóczki (sweterek  + torebeczka): 350 g

Detale

Torebka, do której wszyłam  podszewkę z otuliny

Zbliżenie torebki

Komplecik został wykonany wzorem: polska nazawa - ścieg w pnące gałązki; angielska - trveling vine.

Teraz tylko niecierpliwe oczekiwanie czy  sweterk będzie dobry rozmiarowo i  czy się spodoba.